Wiera Gran

„Wiera Gran” jest to film dokumentalny produkcji polskiej, z 2011 roku. Za scenariusz filmu odpowiada Agata Tuszyńska, a dokument wyreżyserowała Maria Zmarz-Koczanowicz. Obraz otrzymał Nagrodę Specjalną Przewodniczącego Komitetu Organizacyjnego Festiwalu Filmu Polskiego w Chicago, za „szczególne wartości uniwersalne”.

Film opowiada o losach Wiery Gran, przedwojennej pieśniarki pochodzenia żydowskiego. Wiera pierwsze lata swojego życia spędziła z rodzicami w Rosji, a po zakończeniu I wojny światowej jej rodzina przeniosła się do podwarszawskiego Wołomina. Krótki okres swojego dzieciństwa, po śmierci ojca, spędziła w Paryżu. Dorastająca Wiera chwytała się różnych prac żeby zarobić na utrzymanie, a w międzyczasie uczęszczała do szkoły tańca Ireny Prusickiej, która załatwiła jej angaż w Cafe Paradis. Najpierw Wiera występowała jako tancerka, ale po wypadku samochodowym musiała zrezygnować z tańca i zaczęła śpiewać. Szybko stała się popularna i zaczęła nagrywać piosenki dla Syrena Electro.

Z dokumentu można dowiedzieć się nie tylko o początkach kariery, ale też o bolesnym epizodzie związanym z drugą wojną światową – Wiera Gran została oskarżona o kolaborację z nazistami i zamknięta z tego powodu w więzieniu. Mimo uniewinnienia, Wiera wciąż doświadczała prześladowań, w efekcie czego wyjechała do Izraela, a później do Francji.